جای گلایه نیست ...

ما را فریب دادی و جای گلایه نیست ما زودباوریم و تو دلال اعتماد ...

داغی که بوسه‌ی تو به لب‌های ما نهاد

یادش به‌خیر و خاطره‌اش جاودانه باد!

بر من ببخش گاه چنان دوست دارمت

کز یاد می‌برم که مرا برده‌ای زِ یاد

دردا چنان که عمر و دریغا چنین که مرگ

از من گرفت مهلت و مهلت به من نداد!

ما را فریب دادی و جای گلایه نیست

ما زودباوریم و تو دلّال اعتماد

صبرم کفاف این همه غم را نمی‌دهد

سرمایه‌ام کم است و بدهکاری‌ام زیاد

شاعر: فاضل نظری 

خوانش: نسرین مویدنیا

30 شهریور 1402